کتاب صوتی آخرین نفر در عروسی

جشن عروسی ایدن و مگی در آستانه‌ی برگزاری است؛ مراسمی مجلل که قرار است نقطه‌ی شروع یک زندگی مشترک باشد، اما در رمان صوتی آخرین نفر در عروسی به کابوسی نفس‌گیر بدل می‌شود. جیسون ریکولاک، نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ی داستان‌های جنایی و معمایی، با مهارتی مثال‌زدنی خواننده را از فضای یک دعوت‌نامه‌ی شاد، به دل روایتی تاریک، خشن و سرشار از تعلیق می‌کشاند. این رمان تریلر که خیلی زود در فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز جای گرفت، داستان پدری را روایت می‌کند که برای نجات دخترش، ناچار به رویارویی با حقیقتی هولناک می‌شود.

درباره‌ی کتاب صوتی آخرین نفر در عروسی

همه‌چیز با یک تماس تلفنی آغاز می‌شود؛ تماس دختری به نام مگی با پدری که سال‌هاست از او دور مانده. فرانک، پس از مدت‌ها بی‌خبری، بالاخره صدای دخترش را می‌شنود؛ اتفاقی که همیشه در آرزویش بود، اما این بازگشت ناگهانی، خیلی زود رنگ آرامش را می‌بازد. جیسون ریکولاک در رمان The Last One at the Wedding با ریتمی تند و بی‌امان، مخاطب را وارد داستانی می‌کند که لحظه‌ای مجال نفس کشیدن نمی‌دهد و تا آخرین فصل، تعلیق را رها نمی‌کند.

از دعوتی صمیمانه تا آشکار شدن حقیقتی هراس‌انگیز

برای پدری که سال‌ها از دخترش جدا بوده، دعوت به عروسی می‌تواند نوید شروعی دوباره باشد. مگی اکنون زنی بالغ است که می‌خواهد گذشته‌ی پرتنش خود با فرانک را ترمیم کند. اما این تماس فقط برای آشتی نیست؛ او از پدرش می‌خواهد در مراسم ازدواجش شرکت کند. مراسمی خاص، پرزرق‌وبرق و متفاوت از هر آنچه فرانک تا به حال تجربه کرده است؛ مراسمی که به‌تدریج به نقطه‌ی آغاز اتفاقات هولناک داستان تبدیل می‌شود.

فرانک غرق در شادی است. او باور دارد دخترش در تمام این سال‌ها زندگی امنی داشته و حالا قرار است آینده‌ای روشن در انتظارش باشد. اما شناخت نامزد مگی، همه‌چیز را تغییر می‌دهد. ایدن، مردی ثروتمند با خانواده‌ای قدرتمند است؛ موضوعی که به‌جای آرامش، اضطرابی عمیق در دل فرانک می‌اندازد. حسی مبهم اما هشداردهنده به او می‌گوید که این رابطه، آن‌قدرها هم بی‌نقص نیست. با وجود این تردیدها، فرانک نمی‌تواند از دخترش فاصله بگیرد؛

این کتاب صوتی با همکاری نشر صوتی موج کتاب و انتشارات افرا منتشر شده است. ترجمه‌ی روان و دقیق اثر به قلم مهسا فیروزه‌چی انجام شده و با گویندگی حرفه‌ای بهرام سروری‌نژاد و همراهی گروهی از بازیگران، تجربه‌ای شنیداری و پرکشش را رقم زده است.

جوایز و افتخارات کتاب آخرین نفر در عروسی

• برنده‌ی جایزه‌ی بهترین رمان تریلر مستقل از انجمن بین‌المللی نویسندگان تریلر (ITW) – ۲۰۲۵
• حضور در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز
• پرفروش آمازون
• نامزد جایزه‌ی گودریدز در بخش رمان‌های جنایی و تریلر

نکوداشت‌های کتاب آخرین نفر در عروسی

• «داستانی که ضربان قلب را بالا می‌برد و ذهن را رها نمی‌کند.» – رایلی ساگر
• «ریکولاک استاد نگه‌داشتن خواننده در اوج تعلیق است.» – مری کوبیکا
• «ترسی ناگهانی و واقعی.» – گاردین
• «یکی از بهترین تریلرهای سال.» – فرست کلو
• «هیجانی مداوم و انفجاری تا آخرین صفحه.» – پیتربورو تلگراف
• «روایتی جسورانه و شگفت‌انگیز.» – تایمز

کتاب صوتی آخرین نفر در عروسی مناسب چه کسانی است؟

اگر به رمان‌های تریلر و معمایی با محور روابط خانوادگی پرتنش علاقه‌مندید.

اگر از داستان‌هایی با تعلیق مداوم و پیچش‌های غیرقابل‌پیش‌بینی لذت می‌برید.

اگر دنبال آثار جنایی پرفروش و تحسین‌شده‌ی ادبیات معاصر آمریکا هستید.

در بخشی از کتاب صوتی آخرین نفر در عروسی می‌شنویم

ولی حالا شماره تلفنش را داشتم. حالا بالاخره، بالاخره راهی برای تماس با او داشتم. دکمه‌ی برگشت تماس را فشار دادم و با بوق اشغال مواجه شدم. باز هم سعی کردم، دو بار، سه بار، چهار بار: اشغال، اشغال، اشغال. چون او هم داشت به من زنگ می‌زد. آنقدر هیجان‌زده بودم که دستانم می‌لرزید. خودم را وادار کردم تا از شماره گرفتن دست بکشم و صبر کنم تلفن زنگ بزند. پای تخت نشستم و بی‌صبرانه نگاهی به دوروبر اتاق خواب دخترم انداختم.

تمام خرت‌وپرت‌های قدیمی‌اش هنوز اینجا بود. من هیچ‌وقت مهمانی نداشتم که بخواهد شب در خانه‌ام بماند و برای همین هیچ‌وقت دلیلی برای خلاص شدن از شر آن‌ها نداشتم. همه‌ی پوسترهای دوران دبیرستانش هنوز به دیوارها چسبیده بودند: وان دایرکشن و برادران جوناس و یک حیوان تنبل آویزان از درخت با لبخندی احمقانه. یک قفسه پر از جوایز ورزشی و یک سبد حصیری پر از حیوانات پارچه‌ای هم در اتاق بود. اغلب روزها درِ اتاق را بسته نگه می‌داشتم و تلاش می‌کردم وجودش را نادیده بگیرم، ولی هر چند وقت یک بار (آنقدر زیاد که از اعتراف کردن به آن خجالت می‌کشم) می‌آمدم داخل و روی صندلی بادی غول‌پیکرش می‌نشستم و به خودم اجازه می‌دادم زمانی را به یاد بیاورم که همه‌مان هنوز اینجا بودیم و مثل یک خانواده رفتار می‌کردیم. به یاد می‌آوردم که چطور من و کالین خودمان را روی تخت دونفره‌ی کوچکی می‌چپاندیم و مگی تالاپی خودش را بین ما می‌انداخت. ما هم داستان شب به‌خیر، بچه گوریل را برایش می‌خواندیم و به خواندن مسخره‌ی خودمان می‌خندیدیم.

تلفنم دوباره وزوز کرد.

همان شماره‌ی ناشناس.

«بابا؟ الان صدا بهتر شد؟»

الان صدایش واضح بود. حالا انگار درست کنارم نشسته بود، با لباس خواب طرح شیر شاهش و آماده برای خوابیدن.